[OBY DO WIOSNY] Jak wiosnę wita świat?

Pożegnanie zimy, a powitanie wiosny, ma swoje wieloletnie tradycje w wielu kulturach na świecie. Czas ten był i jest zwykle utożsamiany z nadejściem tego, co nowe, przebudzone i radosne, a jego obchody mają zapewnić pomyślność na dalszą część roku. Wiosna jest w końcu tradycyjnym jego początkiem. Zależnie od kraju, dany naród wita wiosnę już w styczniu lub lutym, tak jak Chiny, a niektóre z państw dopiero jak zrobi się naprawdę ciepło, czyli w maju. Jak wiosnę wita świat? – zapraszamy na wycieczkę dookoła globu.

Chiński Nowy Rok (styczeń-luty)

„Chun dao” to charakterystyczny znak w Chinach, oznaczający nadejście wiosny. Chińczycy wieszają go przed wejściem do swoich domów. Kolorem, który rządzi wówczas, jest czerwień – pasy czerwonego papieru przykleja się wokół okien i witryn, aby przyciągnąć szczęście i pomyślność.

Irlandia i Imbolc (1 lutego)

Św. Brygida to patronka tego święta, która to dziewczyna w celtyckiej mitologii była pełna życia, energii i wigoru oraz zwiastowała nadejście wiosny. Patronuje ona również poezji, rzemieślnictwie, lecznictwie, położnictwie i ognisku domowemu. Na początku lutego zwykle owce zaczynają dawać mleko, słońce zaczyna ogrzewać ziemię tak, aby przygotować ją do wydania plonów, pojawiają się pierwsze przebiśniegi – wtedy właśnie Irlandczycy witają wiosnę.

Japonia i odpędzanie demonów (3/4 lutego)

Obrzęd odpędzania demonów przez Japończyków polega na rzucaniu w złe duchy prażonymi ziarnami, przeważnie jest to soja, oraz wykrzykiwaniu zaklęć w rodzaju „Demony precz, szczęście przyjdź!” By zapewnić sobie pomyślność na nadchodzący rok, Japończycy zbierają później te ziarenka i zjadają tyle, ile mają lat, oraz jedno dodatkowe, symboliczne, za nowy, szczęśliwy rok.

Indyjskie Święto Holi w miesiącu phalguna (luty-marzec)

Równie radosnym świętem powitania wiosny są obchody Holi w Indiach. Jest to święto bardzo kolorowe, ponieważ tego dnia Hindusi polewają się barwioną wodą oraz posypują tak samo barwnym proszkiem (zwanym gualal). Właściwie święto to to cały festiwal, podczas którego ludzie odwiedzają się w domach, częstują przysmakami, wybaczają wszystkie krzywdy i zapominają o przeszłości, zaczynając nowy start.

Bułgaria i przekupywanie Baby Marty (1 marca)

Sztandarowym symbolem pożegnania zimy i powitania wiosny przez mieszkańców Bułgarii są tzw. martenice. Podobne do polskich marzann kukiełki, gałganki, laleczki, są utrzymane w bieli i czerwieni, a ludzie się nimi obdarowują i dekorują nimi drzewa oraz domy. Ma to zadowolić tradycyjną wiedźmę, która opóźnia wiosnę, Babę Martę. Przekupywanie martenicami Babę Martę ma ostatecznie odpędzić zimę, a obudzić świat po śnie zimowym.

Rumunia i Martisor (1 marca)

W Rumunii powitanie wiosny i budzące się nowe życie celebruje się cały tydzień. W tym czasie trwają zabawy ludowe, a mieszkańcy wręczają sobie różne upominki. Symbolem wiosny są tutaj kokardki wykonane z kolorowej wełny.

Litwa i Kaziukas (8 marca)

W Polsce Dzień Kobiet, na Litwie – Kaziukas. „Nieuczesana radość” to cały festiwal powitania wiosny. Symbolem festiwalu są kwiaty, a konkretnie kaziuka – wykreowany z suchych, zeszłorocznych kwiatów, traw i kłosów bukiet, a także brzdękający gliniany dzwonek, którego słychać niemal wszędzie, tak samo jak radosną muzykę.

Hiszpania i ogień (16-19 marca)

Mieszańcy Hiszpanii w ramach tradycji witania wiosny przygotowują kukły z kartonu, plastrów, wosku i drewna, zwane fallami. 16 marca zwykle ma miejsce parada tych rzeźb na ulicach miasta, a kulminację obchodów stanowi 19 marca, kiedy falle zostają strawione przez ogień.

Szwajcaria i Wiosenny Festiwal (trzeci poniedziałek kwietnia)

Jeśli nie koliduje z Wielkim Tygodniem, Festiwal Wiosenny w Szwajcarii odbywa się co roku w trzeci poniedziałek kwietnia. Obchody te sięgają tradycji średniowiecznej, a mają miejsce w największym mieście Szwajcarii, czyli Zurychu. Festiwal wyróżnia się kolorowymi strojami uczestników, paleniem „bałwanka” na stosie oraz dźwiękami rozmaitej muzyki, w tym ludowej.

Norwegia i słodki poczęstunek (połowa maja)

Norwegia wita wiosnę bardzo późno, lecz nie jest to dzień przypadkowy. To, po pierwsze, rocznica odzyskania niepodległości, a także czas, kiedy zima ustępuje, a lód zaczyna się topić. Kiedy kry znikają, wówczas jest to znak, że można zamienić odzież zimową na wiosenną. W tym dniu Norwedzy odwiedzają rodzinę, znajomych i sąsiadów i zapraszają ich na tradycyjne naleśniki z dżemem z moroszki.

Jak widać, zwyczaje są przeróżne, choć często towarzyszą im podstawowe żywioły, takie jak woda czy ogień, a także niezmiennie kolorowe stroje czy też tradycyjne jedzenie. Wiosna to piękny czas w roku i jego symboliczny początek – nic dziwnego zatem, że świętuje się ją hucznie. To koniec wycieczki dookoła świata z wiosną na czele! Dowiedzieliście się czegoś nowego?

Źródło: http://www.sjikp.us.edu.pl/pl/projekty/polska-w-oczach-stereotypy-znane-i-nieznane/stereotypy-alez-nie-kazachstan-polska-niemcy/kultura-tradycje/swieto-wiosny-na-swiecie-zwyczaje-i-obrzedy

Podobne wpisy: